Trzeba przyznać, że niektóre decyzje wydawnicze wytwórni płytowych potrafią zaskoczyć. Kto by się bowiem spodziewał nowego, rozszerzonego wydania do ponad dwudziestoletniej już, nad Wisłą z pewnością poniekąd zapomnianej animacji studia Warner Bros.? A tymczasem wylądowała ona właśnie pod skrzydłami legendarnego Varese Sarabande, niejako tradycyjnie w limitowanej edycji Deluxe (dwa tysiące kopii). Jasnym jest, że zainteresują się nią jedynie najwięksi fani postaci Stalowego giganta, a przy okazji być może również nieliczni miłośnicy muzyki ś.p. Michaela Kamena. Tylko czy wydanie to niesie ze sobą jakąkolwiek wartość dodatnią?

O samej ilustracji nie ma co się zbytnio rozpisywać – zrobiłem to już zresztą przy okazji pierwszego wydania, do recenzji którego odsyłam. Względem tamtego albumu Deluxe rozszerza naszą przygodę z soundtrackiem o aż pół godziny grania. Nie ma co jednak oczekiwać rewolucji, bowiem podstawowa płyta zawierała wszystkie najważniejsze tematy. Na wersji Deluxe znajdziemy zatem drobne odpryski, które wydały się wcześniej producentom i kompozytorowi zbędne do prezentacji ścieżki. Aczkolwiek słuchając takich niepublikowanych wcześniej fragmentów, jak „Amerika” czy „Great Ride” może wydać się to dziwne, gdyż stanowią naprawdę porządny kawałek grania, przypominający o świetności Kamena w tej materii. Kawałek skromny, bo skromny – większość nowych utworów nie przekracza trzech minut, a 2/3 z nich składa się na krótkie przerywniki tła i nic więcej – lecz zawsze poszerzających jakoś horyzont danej ścieżki dźwiękowej.

Dorzucone już w ramach ewidentnego bonusu wczesne dema pracy również nie stanowią pustych „zapchaj dziur” – podobnie jak i bazująca na jednym z tematów („Souls Don’t Die”) i ostatecznie w filmie nie użyta ballada w wykonaniu starego znajomego Kamena, Erica Claptona. Jest też w końcu największy smaczek rzeczonego wydawnictwa, czyli suita pod napisy końcowe w takiej wersji, w jakiej słyszymy ją w filmie. Pozornie atrakcja z tego żadna, gdyż dotychczas, żeby ją usłyszeć, wystarczyło puścić sobie końcówkę „Stalowego giganta”. Niemniej jej absencja na podstawowym albumie to kolejne „naprawione” przeoczenie, a ona sama w niezwykle efektowny i zgrabny sposób zbiera do kupy wszystkie najważniejsze tematy oraz myśl przewodnią rzeczonej ilustracji, stanowiąc tym samym być może jej najjaśniejszy fragment.

I choć żaden z tych dodatków nie odkrywa – nomen-omen – Ameryki i nie urasta do rangi odnalezionego po latach arcydzieła, to fajnie, iż w końcu mogły one wyjść poza studio oraz trafić w ręce fanów. Jakby nie patrzeć od tego są bowiem tego typu wydawnictwa. Zatem swoje zadanie „The Iron Giant – The Deluxe Edition” spełnia z nawiązką. Jeśli ktoś przegapił pierwotnie wypuszczony krążek, może śmiało sięgnąć po jego rozszerzoną inkarnację. Wszystkim innym w pierwszej kolejności polecam jednak sam film, gdzie muzykę tę oraz jej rolę w historii będziemy mogli w pełni docenić. Tymczasem dla płyty ląduje 3,5 nutki.