Hi way
Kompozytor: Dariusz Basiński, Janusz Januszewicz
Rok produkcji: 2006
Wytwórnia: EMI
Czas trwania: 47:46 min.

Ocena redakcji:

Pisałem o tym już wielokrotnie, ale ośmielę się wspomnieć jeszcze raz, że polski film od dawna nie miał tak dobrej passy. Od ładnych kilku miesięcy na ekranach naszych kin niemal nieustannie pojawiają się produkcje rodzimych twórców, które prezentują naprawdę wysoki poziom. Jednym z takich obrazów jest bez wątpienia "Hi way". To film stworzony przez artystów znanych pod pseudonimem Mumio – a więc ludzi rozśmieszających nas zarówno ze sceny jak i z telewizyjnego ekranu dzięki zabawnym spotom reklamowym. Ich niezwykle charakterystyczne poczucie humoru i zahaczające o absurd skecze, potrafią rozbawić nawet największego gbura. Nic więc dziwnego, że kiedy ogłosili chęć nakręcenia filmu, wszyscy spodziewali się komedii na miarę kultowego "Rejsu". Jednak jak się okazuje "Hi way" wcale komedią nie jest – tak przynajmniej twierdzą jego twórcy. To historia reżysera-nieudacznika (Jaca), który jedzie zrealizować fuchę – jakiś wywiad z biznesmenem – a po drodze marzy o tym, co chciałby naprawdę nakręcić. W podróży towarzyszy mu operator kamery Pablo, który zachęcony niezwykłymi wizjami Jaca także zapuszcza się w zawiłe meandry swojej wyobraźni. Rezultatem tego są mądre, a czasami głupie, zwykłe, czasami niezwykłe, ale przede wszystkim zupełnie odjechane historyjki, zaskakujące swoją różnorodnością i… muzyczną oprawą.

 

basinski-1689717-1590001008

Tak niezwykły film wymagał niezwykłej muzyki, która od początku do końca realizowałaby wizję reżysera – Jacka Borusińskiego. Dlatego, wiele się nie zastanawiając, postanowił on poprosić o skomponowanie ścieżki dźwiękowej swojego przyjaciela ze sceny – Dariusza Basińskiego. Mimo, że Basiński żadnego wykształcenia muzycznego nie posiada, to wszyscy mogą podziwiać jego niezwykłe umiejętności podczas występów Mumio, gdzie gra na fortepianie, saksofonie, puzonie czy gitarze… Zresztą, jak sam twierdzi przedmiotów, z których potrafi wydawać jakiekolwiek dźwięki jest znacznie więcej. Z kolei Dariusz Basiński do pracy nad muzyką do "Hi waya" zaprosił Jarosława Januszewicza – członka Mumio niezbyt często występującego na scenie, ale mającego spory wkład twórczy w spektakle tej grupy. I tym sposobem ci dwaj panowie zabrali się za tworzenie najbardziej niezwykłej ścieżki dźwiękowej ostatnich lat…

 

Jako pierwsza w uszy rzuca się niezwykła stylistyka tej muzyki. Są to niemal wyłącznie piosenki, jedynie w kilku fragmentach ustępujące miejsca utworom typowo ilustracyjnym, takim jak "U Andrzeja kicz" czy "Ska dla Andrzeja". Jednak to, co jest w przypadku tej ścieżki dźwiękowej jeszcze ciekawsze, to niezwykłe zróżnicowanie pojawiających się tutaj języków. Okazuje się bowiem, że każda piosenka jest śpiewana w innym – mamy tutaj zarówno język francuski, niemiecki, węgierski, portugalski, włoski, brytyjski jak i czeski. Z jednej strony taki zabieg drastycznie obniża ilość osób, które są w stanie zrozumieć treść wszystkich tych piosenek, jednak z drugiej, daje niesamowite możliwości w budowaniu różnych klimatów i nastrojów. W takim przypadku nie jest już istotne, o czym dana piosenka mówi, ale jak brzmi. Zresztą te zróżnicowanie gatunkowe jest połączone także ze sporym zróżnicowaniem historyjek pojawiających się w filmie. Niektóre z nich posiadają muzykę współgrającą z obrazami, a niektóre wręcz przeciwnie. Przykładem niech tu będzie chociażby kawałek "Football in Ipswich", który pojawia się w scenie gry w piłkę – to przykład muzyki bardzo dosłownej. Z kolei połączenie ostrego, metalowego grania z dziadkami-internautami ma w sobie coś z kontrapunktu – choć bardzo nietypowego.

 

januszewicz-8676953-1590001009

Każda piosenka jest tutaj inna i na swój sposób intrygująca. Czy to będzie węgierskie "Almali" czy śpiewana po portugalsku "Bossa nova sais da cama", w której gościnnie pojawia się żona Dariusza Basińskiego (Jadwiga), wszystkie one są swoistymi perełkami. W dużej mierze to zasługa właśnie Basińskiego, który je wszystkie śpiewa, pokazując przy okazji niezwykłe możliwości swojego głosu. Bo oto w "U Jaca przepych" słyszymy go wykonującego egzotyczne wokalizy rodem z Indii, żeby po chwili pojawił się w "Reggae fur Markus" śpiewając po niemiecku, w stylu Stefana Raaba, zakręcone reggae… Sporo jest na tej płycie takich kontrastów i różnic, które jednak bardzo dobrze charakteryzują sam film. Zresztą we wczuciu się w klimat obrazu poniekąd pomagają fragmenty dialogów, które przeplatają kolejne kawałki muzyczne. Są to chyba najbardziej reprezentatywne kwestie z poszczególnych historyjek, jakie pojawiają się w filmie. Z jednej strony takie rozwiązanie może się okazać pomocne i spodobać tym, którzy film widzieli, ale także zachęcić do wizyty w kinie tych, którzy jeszcze na nim nie byli. Jednak ktoś może też powiedzieć, że nie po to kupuje się soundtrack żeby słuchać na nim dialogów z filmu tylko muzyki… Całkiem nie tak dawno podobną konstrukcję prezentował soundtrack z "Czasu Surferów", co jednak nie pomogło mu w szerszym zaistnieniu…

 

Ostatecznie trzeba stwierdzić, że muzyka z "Hi waya" jest przykładem ścieżki dźwiękowej, jakich mało jest na naszym rynku. Z pewnością jest to wymarzona pozycja dla miłośników charakterystycznego poczucia członków Mumio, które można podziwiać zarówno na scenie jak i w reklamach pewnej sieci telefonii komórkowej. Muzyka ta wymyka się wszelkim schematom z jednej strony dopasowując się do niezwykłej wizji reżysera, ale także zachowując sporą autonomię. To kolejna ścieżka dźwiękowa, którą warto polecić tym, którzy znudzeni są już klasycznymi, pompatycznymi partyturami rodem z Hollywood.

Autor recenzji: Łukasz Waligórski
  • 1. dialog: Wstęp
  • 2. Giselle reviens!
  • 3. dialog: Droga
  • 4. U Andrzeja kicz
  • 5. dialog: Laser
  • 6. U Jaca przepych
  • 7. dialog: Rozmowa z Markusem
  • 8. Reggae fur Markus
  • 9. dialog: Krzywe lustra
  • 10. Zeropositivne aparatcziki
  • 11. dialog: Dziadki - internauci
  • 12. Ragazza demonica
  • 13. dialog: Mamo, rzuć mi piłkę
  • 14. Football in Ipswitch
  • 15. dialog: Śniło mi się Ipswitch i brukiew
  • 16. Bossa nova sais da cama (z Jadwigą Basińską)
  • 17. dialog: Gwałt na empirii
  • 18. Koledzy Webstera
  • 19. dialog: Rozmowa z ojcem
  • 20. Almali
  • 21. dialog: Jedzer
  • 22. Ska dla Andrzeja
  • 23. dialog: Ale lot
  • 24. Hi End
  • 25. dialog: Na strychu
4
Sending
Ocena czytelników:
4 (2 głosów)

0 komentarzy

Wyślij komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Asian X.T.C

Asian X.T.C

Rocznie na całym świecie powstaje mnóstwo filmów i nie mniej ścieżek dźwiękowych jest wydawanych na płytach. Zapoznawanie się z nimi wszystkimi jest z oczywistych powodów niemożliwe, dlatego nikt tak naprawdę nie wie ile arcydzieł i naprawdę świetnych ścieżek...

„Anna” i wampir

„Anna” i wampir

„Wampir z Zagłębia” – to jedna z najgłośniejszych spraw kryminalnych PRL-u lat 70. Niby schwytano sprawcę i skazano go na śmierć, ale po wielu latach pojawiły się wątpliwości, co pokazały publikowane później reportaże czy nakręcony w 2016 roku film „Jestem mordercą”....

Bullitt

Bullitt

There are bad cops and there are good cops – and then there’s Bullitt Ten tagline mówi chyba wszystko o klasyce kina policyjnego przełomu lat 60. i 70. Film Petera Yatesa opowiada o poruczniku policji z San Francisco (legendarny Steve McQueen), który ma zadanie...