Autómata
Kompozytor: Zacarías M. de la Riva
Rok produkcji: 2014
Wytwórnia: MovieScore Media
Czas trwania: 54:11 min.

Ocena redakcji:

 

Kino hiszpańskie ma się dobrze. Bezustannie rozwija się, potrafi zaskoczyć, wyznacza trendy i, co ważniejsze, nie boi się różnorodności stylów i gatunków. „Automata” Gabe’a Ibáñeza – powstała co prawda z wydatną pomocą Amerykanów – nie jest zatem jeszcze jednym iberyjskim straszakiem, lecz kolejną próbą zmierzenia się z zagadnieniem ducha w pancerzu. Robocie s-f garściami czerpie z klasyki kina, jednocześnie tworząc nowy, świeży, ciekawy świat, który chce się oglądać – nawet jeśli ostatecznie trudno mówić o arcydziele.

 

Bardzo duży wkład w klimat historii ma muzyka Zacaríasa M. de la Rivy, czyli twórcy, któremu rodzime horrory nie są obce, acz bez problemu odnajdującego się także w kinie przygodowym. Tym razem maestro zaproponował połączenie atonalnej awangardy z czysto sakralnym brzmieniem. Taki miks zapada w pamięć, zwłaszcza w połączeniu z pięknymi panoramami nieprzyjemnego świata przyszłości, jaki licznie zaludniają służące ludziom blaszaki.

 

Chóry wespół z mniej przyjemnym underscorem oraz okazjonalnymi solówkami pojedynczych instrumentów i ujmującą sekcją smyczkową nie są być może szczytem wyrafinowania i oryginalności (w jednym z utworów znajdziemy nawet oczywistą inspirację pracą Alexandre’a Desplat), a niekiedy mogą wydać się również przedramatyzowane. Lecz zapewniam, iż bez problemu radują uszy i chwytają za serce – szczególnie w przepięknym, finałowym requiem, który stanowi małą wisienkę na torcie i zarazem clou soundtracku.

 

Nie jest to oczywiście pozycja dla każdego. Album cierpi zarówno na dużą jednolitość materiału, jak i pewną monotonność, która narasta wraz z upływającymi minutami tego, blisko godzinnego wydawnictwa. I choć cięcia, tudzież odpowiednie zaprogramowanie przez słuchacza tracklisty byłyby wskazane, na szczęście obyło się bez nic nie wnoszących do całości utworów. Nawet te najmniej atrakcyjne momenty nie są jedynie pustą tapetą, a zdecydowana większość potrafi zaintrygować również poza ekranem.

 

Warto przy tym zwrócić uwagę na fakt, iż nie jest to pełna ścieżka dźwiękowa. Za wyjątkiem przygrywających w tle fragmentów piosenek, reżyser trafnie wykorzystał do celów narracyjnych także klasykę Jerzego Fryderyka Händla – „Muzykę królewskich ogni sztucznych” z 1974 roku, jaka wybrzmiewa w czołówce filmu. Ważną rolę pełni także kompozycja „Robot Drums”, którą specjalnie na potrzeby tej produkcji skomponowali dwaj inni Hiszpanie: Ibon Errazkin i Lorenzo Matellan. Pojawia się ona w ruchomym obrazie aż trzykrotnie, zatem szkoda, że nie znalazła się też na płycie – nawet i kosztem jakiegoś pobocznego motywu de la Rivy.

 

Mimo sporej ilustracyjności i wielu mniej przyjemnych dźwięków, „Automata” nie jest bezdusznym rzemiosłem, które łatwo zapomnieć. Owszem, to muzyka wymagająca niekiedy cierpliwości i skupienia oraz, rzecz jasna, znajomości filmu, do którego powstała. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że jest ona propozycją dla koneserów. Swoisty artyzm nie umniejsza jednak ani trochę jej jakości czy wyjątkowej atmosferze. Warto. 3,5 nutki to moja finalna ocena tej ścieżki.

Autor recenzji: Jacek Lubiński
  • 1. The Earth
  • 2. We Want to Live
  • 3. Robot on Fire
  • 4. Apology
  • 5. Desperation
  • 6. Birth of a New Robot
  • 7. Good Luck Jacq
  • 8. The Precedent
  • 9. A Night Out Dancing
  • 10. The Canyon: Part 1
  • 11. The Canyon: Part 2
  • 12. Meeting Cleo
  • 13. Into the Desert
  • 14. I´m Burnt Out
  • 15. Locker
  • 16. New Robot Appears
  • 17. Badly Wounded
  • 18. Automata requiem
3
Sending
Ocena czytelników:
3 (2 głosów)

0 komentarzy

Wyślij komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Asian X.T.C

Asian X.T.C

Rocznie na całym świecie powstaje mnóstwo filmów i nie mniej ścieżek dźwiękowych jest wydawanych na płytach. Zapoznawanie się z nimi wszystkimi jest z oczywistych powodów niemożliwe, dlatego nikt tak naprawdę nie wie ile arcydzieł i naprawdę świetnych ścieżek...

„Anna” i wampir

„Anna” i wampir

„Wampir z Zagłębia” – to jedna z najgłośniejszych spraw kryminalnych PRL-u lat 70. Niby schwytano sprawcę i skazano go na śmierć, ale po wielu latach pojawiły się wątpliwości, co pokazały publikowane później reportaże czy nakręcony w 2016 roku film „Jestem mordercą”....

Bullitt

Bullitt

There are bad cops and there are good cops – and then there’s Bullitt Ten tagline mówi chyba wszystko o klasyce kina policyjnego przełomu lat 60. i 70. Film Petera Yatesa opowiada o poruczniku policji z San Francisco (legendarny Steve McQueen), który ma zadanie...