Thomas Montgomery Newman (ksywka: Tommy) urodził się w Los Angeles, w Kalifornii 20 października 1955 roku, w prawdziwej muzycznej rodzinie. Jest synem słynnego Alfreda Newmana; siostrzeńcem Lionela i Emila; kuzynem Randy’ego i Joeya oraz bratem Davida – wszyscy to znani i szanowani twórcy muzyki filmowej. Thomas ma także siostrę Marię, która jest uznaną skrzypaczką (z jej pomocy korzystał przy filmach „The Rapture”, „The Player” oraz „Fried Green Tomatoes”). Nic dziwnego, że od zawsze interesował się muzyką – chciał grać na pianinie i skrzypcach.

Rozpoczął więc dwuletnią naukę o profilu muzycznym na Uniwersytecie Południowej Kalifornii (USC), gdzie uczył go między innymi słynny David Raksin. Potem Thomas uczęszczał do Yale, które ukończył z powodzeniem ze stopniem magistra. Po studiach Newman pisał muzykę dla produkcji teatralnych i offowych na Broadwayu oraz dla zespołów „The Innocents” i „Tokyo 77”, do których zresztą należał (grał na keyboardzie). Dzięki osobie Stephena Sondheima, który był pod wrażeniem jego prac, udało mu się przebić. Okazało się jednak, że i rodzinne koneksje nie są tu bez znaczenia. Podczas studiów Thomas często odwiedzał swojego wujka Lionela, który był wtedy szefem muzycznym wytwórni Fox. Dzięki temu miał okazję często oglądać samego mistrza Williamsa przy pracy. Ponieważ wujek dobrze znał się z Williamsem, toteż młody Thomas dostał szansę, jaką była orkiestracja paru fragmentów z „Powrotu Jedi.” Wspomina to tak: „Notatki Johna były tak dokładne, że przypominało to bardziej ćwiczenie i formalność, ale było to bardzo przyjemne doświadczenie”.

W rok później do Thomasa zwrócił się jego dawny przyjaciel Scott Rudin, który chciał, żeby pomóc mu z muzyką przy nowej produkcji. I tak właśnie, w wieku 29 lat, Thomas stworzył swoją pierwszą partyturę do filmu „Reckless”. Prawdziwy przełom nastąpił jednak po kolejnym roku, wraz z głośnym filmem Madonny „Desperately Seeking Susan”. Muzyka zaznaczyła się w tej komedii na tyle dobrze, że Newman został w końcu zauważony – dostał za ten film 50.000 tysięcy dolarów, ale wydał zaraz 58.000. „Pamiętam, że producenci zadzwonili potem do mojego agenta i powiedzieli: Cóż, Tom Newman jest nam winny osiem kawałków.” – wspomina z uśmiechem kompozytor. Dalej było już z górki – Thomas zadomowił się w branży filmowej na dobre, z roku na rok wypracowując swój własny charakterystyczny i eksperymentalny, a jednocześnie swojski styl. Oparł go głównie na pogodnych i łagodnych dźwiękach skrzypiec i wiolonczeli, a także na fortepianie, na którym zawsze sam wygrywa powolne, acz nieprzewidywalne melodie. Nie stroni także od instrumentów perkusyjnych i elektroniki, co można uznać za znak czasów, w których wystartował, a więc lat 80. Do końca tamtej dekady Newman sugestywnie rozwijał swoje umiejętności, jednak widziano go głównie w komediach i lekkich filmach rozrywkowych pokroju „The Lost Boys” czy „Cookie”.

Dopiero z początkiem lat 90 nastąpił pierwszy większy zwrot dla kompozytora. Wraz z filmami takimi, jak „The Rapture”, „The Player” (który to score sam kompozytor uważa za jedną ze swoich najlepszych prac), „Fried Green Tomatoes” i „Scent of a Woman” Newman udowodnił, że doskonale sprawdza się w poważniejszym repertuarze. Za prawdziwy rozkwit jego twórczości uważa się jednak rok 1994, kiedy dostał swoją pierwszą i do tego podwójną nominację do Oscara za partytury do kultowych już dzisiaj filmów „Little Women” i „The Shawshank Redemption”. Wprawdzie nie udało mu się wygrać, ale od tamtej pory z roku na rok tworzył coraz to lepsze i głośniejsze kompozycje, zyskując sobie uznanie w branży i oddanie słuchaczy na całym świecie. Niejako ukoronowaniem tego płodnego okresu był rok 1999, w którym to Newman oczarował wszystkich swoją kompozycją do „American Beauty”. Partyturę tą do dziś wiele osób uważa za jego najlepsze dokonanie.

Po roku 2000 Newman właściwie nie zmienił stylu, ani sposobu pracy, ale powrócił do eksperymentowania – głównie z elektroniką, którą ‘zaniedbał’ odrobinę w latach 90. Wynikiem tego są oryginalne kompozycje do seriali „Boston Public” oraz „Six Feet Under”, a także do filmów „White Oleander”, „Angels in America”, „Lemony Snicket’s A Series Of Unfortunate Events”, „Jarhead” i animowanego „Finding Nemo” i oczywiście cały deszcz nagród za nie.

Jego muzyka to jednak nie tylko filmy. W roku 1996 Newman skomponował dla Cleveland – w ramach obchodu dwóchsetlecia istnienia miasta – siedmiominutowy utwór symfoniczny pod nazwą „Reach Forth Our Hands (Cleveland Greeting, 1896)”. Natomiast podczas letnich igrzysk olimpijskich w Sydney (2000) i zimowych w Salt Lake City (2002), wiele fragmentów z wcześniejszych prac kompozytora zostało wykorzystanych, jako tło muzyczne dla sportowców.

Obecnie 50-letni Thomas mieszka w domu, w którym dorastał (zaprojektowanym przez Lloyda Wrighta – syna Franka Lloyda Wrighta) i tworzy w tym samym studiu, w którym niegdyś pracował jego ojciec. Wiedzie szczęśliwe życie z Ann Marie Zirbes, z którą ma trójkę dzieci: Evana, Julię i Jacka. I oczywiście komponuje dalej, co chwila zaskakując swoich fanów kolejnymi ścieżkami. Do jego stałych współpracowników należą m.in. orkiestrator Thomas Pasatieri i edytor Bill Bernstein (nie mający jednak nic wspólnego z Elmerem).

Newman o muzyce:

„Trzeba pozbierać do kupy poszczególne rodzaje rytmów i sprawić, że będą atrakcyjne w najlepszy możliwy sposób.”  –  o tworzeniu muzyki

„Siła muzyki filmowej tkwi w tym, że pokazuje do czego jesteś zdolny. Możesz uważać, że nie potrafisz stworzyć pewnych rytmów, ale twoim zadaniem jest rozwiązać ten problem. Jeśli otworzysz umysł, każdy kolejny pomysł poprowadzi cię do następnego.”

„Wolę mniejsze partytury, ponieważ znajduję w nich więcej ciekawych miejsc, w które muzyka może zawędrować. Kiedy pracujesz z 90-osobową orkiestrą twoja interakcja z muzykami jest znacznie inna. Stoisz na podium i przemawiasz do dużej grupy ludzi. Tak więc każdy niuans staje się sprawą ogółu, co jest bardzo męczące. Zawsze staram się znaleźć jakiś sposób na lepszą komunikatywność, tak żeby rozmiar orkiestry dopasować do moich potrzeb, a nie je nim przytłoczyć.”

„Myślę, że piękno muzyki tkwi w tym, że jest ona całkowicie abstrakcyjna, a jednocześnie jest jedną wielką subiektywną emocjonalną reakcją. Podoba mi się pomysł, że muzyka potrafi być ponadwymiarowa i niekoniecznie opisywać to, co widać.”

Nagrody i nominacje:

– aż 12 nagród BMI Film Music Award za muzykę do „Gung Ho”, „Fried Green Tomatoes”, „Scent of a Woman”, „Little Women”, „Phenomenon”, „The Horse Whisperer”, „The Green Mile”, „Erin Brockovich”, „American Beauty”, „Road to Perdition”, „Finding Nemo” i „Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events” oraz 3 nagrody BMI Cable Award za serial „Six Feet Under” 

– statuetka BAFTA (ściślej Anthony Asquith Award), nagroda Grammy, laury Las Vegas Film Critics Society (Sierra Award) oraz nominacja do Złotego Globu i do Online Film Critics Society za „American Beauty”

– nagroda Emmy dla muzyki z serialu „Six Feet Under” i nominacja za film „Against the Law”

– statuetka Annie i nominacja do Golden Satellite Award za muzykę do „Finding Nemo”

– nagroda Australijskiego Instytutu Filmowego (AFI) i nominacja do nagrody Australijskiego Stowarzyszenia Krytyków Filmowych (FCCA) za score do filmu „Oscar and Lucinda”

– nominacja do nagrody Saturna za filmy „Meet Joe Black”, „The Green Mile” i „Finding Nemo”

– dwie nominacje do World Soundtrack Award za „Road to Perdition” i „Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events”

– nominacja do nagrody Grammy za filmy „Unstrung Heroes i The Shawshank Redemption” oraz za mini serial „Angels in America”

– aż 6 nominacji do Oscara za partytury do „Little Women” i „The Shawshank Redemption” (w tym samym roku) oraz za „Unstrung Heroes”, „American Beauty”, „Road to Perdition” i ostatnio „Lemony Snicket’s A Series Of Unfortunate Events” (przegrał z Kaczmarkiem).

Kompozytor został też wyróżniony nagrodą imienia Richarda Kirka (także od BMI) za całokształt twórczości w roku 2000.

Autor biografii: Mefisto

Linki

http://users.pandora.be/obelisk/tnc
www.imdb.com/name/nm0002353/
www.sonyclassical.com/artists/newman_thomas/

---

FILMOGRAFIA
TYTUŁ FILMU	ROK
Adjustment Buraeu	2011
Brothers	2009
WALL-E	2008
Revolutionary Road
Towelhead
Little Children	2007
The Good German	2006
Cinderella Man	2005
Jarhead
Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events	2004
Angels in America	2003
Finding Nemo
Road to Perdition	2002
The Salton Sea
White Oleander
„Six Feet Under”	2001
In The Bedroom
„Boston Public”	2000
Erin Brockovich
My Khmer Heart
Pay It Forward
American Beauty	1999
The Green Mile
Meet Joe Black	1998
The Horse Whisperer
Mad City	1997
Oscar And Lucinda
Red Corner
„Arli$$”	1996
American Buffalo
Phenomenon
The People vs. Larry Flint
Up Close And Personal
How To Make An American Quilt	1995
Unstrung Heroes
Corrina, Corrina	1994
Little Women
The Favor
The Shawshank Redemption
The War
Threesome
Flesh And Bone	1993
Josh And S.A.M.
Citizen Cohn	1992
Scent Of A Woman
The Player
Those Secrets
Whispers In The Dark
Career Opportunities	1991
Deceived
Fried Green Tomatoes
Heat Wave
The Linguini Incident
The Rapture
„Against the Law”	1990
Men Don’t Leave
Naked Tango
Welcome Home, Roxy Carmichael
Cookie	1989
The Great Outdoors	1988
The Prince Of Pennsylvania
Less Than Zero	1987
Light Of Day
The Lost Boys
Gung Ho	1986
Jumpin’ Jack Flash
Quicksilver
„Amazing Stories”	1985
Desperately Seeking Susan
Girls Just Want To Have Fun
Real Genius
The Man With One Red Shoe
Grandview, U.S.A.	1984
Reckless
Revenge Of The Nerds
Summer’s End
The Seduction Of Gina