Michał Lorenc urodził się w 1955 roku, w rodzinie znanego warszawskiego adwokata. Lubił grać na pianinie szybko jednak wybrał gitarę. W wieku kilkunastu lat wyjechał do komuny hipisów do Sopotu, a potem w Bieszczady, gdzie przez kilka lat prowadził studencką bazę noclegową. W Bieszczadach spotkał wybitnych twórców kultury studenckiej lat 70-tych, między innymi Wojciecha Bellona i Jacka Kleiffa. Bellon zaprosił wtedy Lorenca do gry w swoim zespole „Wolna Grupa Bukowina”, a Kleiff do pisania muzyki dla kultowego, studenckiego kabaretu „Salon Niezależnych” (Keiff, Tarkowski, Waiss). Jednocześnie Lorenc zaczął nagrywać piosenki do audycji Macieja Zębatego „Zgryz” (1975-1978), nadawanej w radiowej „Trójce”. Michał Lorenc napisał w tym czasie także książkę dla dzieci pod tytułem „Opowieść czerwcowa”, która została uznana za debiut roku 1980.

Pod koniec lat siedemdziesiątych kompozytor pisał piosenki, grał i śpiewał w kilku studenckich zespołach, co przynosiło mu powoli zasłużoną sławę. Jednak jego największym marzeniem było skomponowanie muzyki do filmu. Żeby to osiągnąć został klapserem w popularnym serialu obyczajowym TV: „Doktor Bognar” (1978 r.), w reżyserii Andrzeja Titkowa. Już rok później, Lorenc dostał propozycję skomponowania muzyki do serialu telewizyjnego: „Przyjaciele”, reżyserowanego przez Andrzeja Kostenkę. Serial był promowany przez samego Romana Polańskiego i został sprzedany do ponad 60 krajów, a muzyka, która ukazała się we Francji (RCA Victory) świetnie się sprzedała. Podczas stanu wojennego Lorenc wyjechał na stypendium do Paryża. Wrócił do kraju w 1984 roku i wziął ślub. Przez kilka lat utrzymywał rodzinę pracując jako robotnik budowlany w Szwecji. Później zaczął zarabiać, pisząc muzykę do filmów telewizyjnych. Dopiero w roku 1986 Lorenc komponuje muzykę do kinowego filmu „Łuk erosa”, w reżyserii Jerzego Domaradzkiego. Film stał się przebojem kasowym lat 80-tych. Ten sukces zaowocował nowymi projektami z filmem Macieja Dejczera: „300 mil do nieba” (1989 r.), który odniósł między narodowy sukces. Muzyka Lorenca została wtedy nominowana do Feliksa – Europejskiej Nagrody Filmowej. Od tego momentu kariera kompozytora nabrała tempa. Zaczął on pisać muzykę do głośnych polskich filmów, a także rozpoczęła się jego współpraca z reżyserami filmowymi z Europy i USA. Przez amerykański branżowy tygodnik „Variety” wiele razy był porównywany do Aarona Coplanda. W 1995 roku wyjechał do Hollywood, aby napisać muzykę do amerykańskiego filmu „Krew i Wino” w reżyserii Boba Rafelsona, z Jackiem Nicholsonem w roli głównej. Muzyka Lorenca odniosła wtedy w USA tak wielki sukces, że producent filmu, wytwórnia 20th Century Fox, zgłosiła ścieżkę dźwiękową z „Krwi i wina” do Oscara. Kolejne lata przynosiły kompozytorowi kolejne nagrody. W 1999 roku za muzykę do filmu „Nic”, Doroty Kędzierzawskiej, dostał prestiżowe Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Filmowej w Bonn.

Michał Lorenc stale współpracuje z Maciejem Dejczerem, Filipem Bajonem, Jerzym Skolimowskim i czeskim reżyserem Vladymirem Michalkiem („Zabić Sekala”, „Babie lato”). Nie odmawia też pracy z debiutantami. Skomponował m.in. muzykę do filmu Konrada Niewolskiego „Symetria”. (Nagroda dziennikarzy na FPFF w Gdynie w 2003r.).