James Horner urodził się w Los Angeles 14 sierpnia 1953. Zaczął grać na fortepianie w wieku 5 lat i resztę lat nauki spędził w Londynie, gdzie studiował na Akademi Muzycznej (Royal Academy of Music). Po przeprowadzce do Kalifornii we wczesnych latach 70-tych otrzymał tytuł magistra na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. Później przeniósł się na Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles. Tam zdobył tytuł doktora i przez wiele lat pracował jako wykładowca. Po otrzymaniu doktoratu na UCLA napisał klasyczny utwór pt. „Spectral Shimmers”, który zagrała The Indianapolis Symphony Orchestra w 1978. W późnych latach 70-tych otrzymał propozycję od Amerykańskiego Instytutu Filmowego (AFI) napisania muzyki do filmu „The Drought”. Przyjął propozycję i stwierdził, że to jest właśnie to, co chce robić – muzykę do filmów. Podczas pracy dla AFI spotkał Rogera Carmana, który był producentem nisko budżetowych horrorów i sci-fi. Podczas pracy dla Carmana napisał muzykę do „Battle Beyond The Stars”, „Humanoids From The Deep” oraz „Lady in Red”.

W 1981, Horner otrzymał swój pierwszy większy projekt: „The Hand” w reżyserii Olivera Stone, a rok 1982 ukierunkował resztę kariery Jamesa Hornera. Poprzez napisanie muzyki do dwóch jeszcze bardziej różniących się filmów, które odniosły sukces pokazał, że potrafi pisać muzykę nie tylko do horrorów czy sci-fi. Pierwszym z nich był „Star Trek II The Wrath Of Khan”, w którym do stworzenia muzyki użył orkiestry, a drugi to „48 Hours”, czyli komedia akcji gdzie głównymi instrumentami były syntezatory oraz perkusja.

W 1983 Horner skomponował muzykę do filmu Petera Yates – „Krull”. Tą muzykę wykonała Londyńska Orkiestra Symfoniczna (London Symphony Orchestra), a sam Horner w wieku 29 lat został najmłodszym maestrem, jaki kiedykolwiek dyrygował tą orkiestrą. Po ośmiu dniach sesji nagraniowej otrzymał owacje na stojąco od wykonawców. Tego samego roku nagrał muzykę do „Something Wicked This Way Comes” – był to jego pierwszy kontrakt z Walt Disney Films. Wtedy też reżyser Ron Howard zainteresował się muzyką Hornera i poprosił go, aby skomponował muzykę do jego filmu „Cocoon”.

W 1986 po raz pierwszy skomponował muzykę do filmu animowanego „An American Tail”. Otrzymał za tą muzykę nagrodę Grammy „Best Song From A Motion Picture” i „Song Of The Year” za piosenkę „Somewhere Out There”. Także w tym roku napisał muzykę do „Aliens” wyreżyserowanego przez Jamesa Camerona, którego spotkał podczas pracy dla New World Pictures Rogera Carmana. Za tą muzykę otrzymał nominację Academy Award. Następnym filmem, za który Horner dostał nagrodę Grammy był „Glory” – dramat wojenny wyreżyserowany przez Edward’a Zwick’a. W tym samym roku 1989 napisał temat do „Field of Dreams”. Ta muzyka mocno różniła się od „Glory”, używając przede wszystkim syntezatorów i fortepianu otrzymał następną nominację do Academy Award.

W 1995, Horner skomponował muzykę do sześciu filmów i dostał dwie nominacje do Academy Award. Jedną za „Braveheart” i drugą za „Apollo 13”. Napisał także kilka tematów do filmów dla dzieci: „Jumanji”, „Casper”, i „Balto” jak również do thrillera „Jade”. Po dobrym roku 1996, który zwiastował dużo tematów filmowych takich jak: „Ransom”, „The Spitfire Grill”, „To Gillian On Her 37th Birthday”, oraz Edwarda Zwick’a – „Courage Under Fire” przyszedł rok, 1997 w którym zrobił muzykę tylko do dwóch filmów: „The Devil’s Own” i Jamesa Cameron’a – „Titanic”, za który otrzymał dwie nagrody Golden Globe Awards oraz dwa Oscary.