Joe Hisaishi urodził się 6 grudnia 1950 roku w Nagano. Studiował w Kunitachi Music School. Jest jednym z najbardziej znanych kompozytorów japońskich. Począwszy od roku 1981 stworzył ponad 100 ścieżek dźwiękowych i albumów. Obecnie jest jednym ze stałych współpracowników reżysera Hayao Miyazaki’ego (jeden z najlepszych twórców Anime). Hisaishi jest także producentem, aranżerem i wykonawcą swoich kompozycji. Jako uznany pianista grywał między innymi z Filharmonią Londyńską i włoską Citta di Ferara Orchestra. W 2001 podjął się napisania scenariusza i wyreżyserowania filmu „Quartet” – nazwanego pierwszym japońskim filmem muzycznym z prawdziwego zdarzenia. Prywatnie kompozytor jest miłośnikiem fotografii, która pochłania niemal cały jego wolny czas. Jednak zarówno jak w muzyce tak i w fotografii radzi sobie świetnie, a efekty jego pracy można podziwiać między innymi na jego oficjalnej stronie internetowej.

W czasie swoich studiów na Kunitachi College of Music, Joe Hisaishi zainteresował się minimalizmem i rozpoczął swoją karierę kompozytora od tworzenia, wykonywania i produkowania muzyki współczesnej. Sporo w tym czasie także koncertował. W 1982 roku wydał swój pierwszy solowy album „Information”. Jego późniejsze solowe wydania to „Piano Stories”, „My Lost City”, „Chijo No Rakuen”, „WORKS I”, „Shoot the Violist” i jeszcze wiele innych określających jest niezwykły styl, wolny od jakichkolwiek ograniczeń gatunkowych.

Po tym jak wydał płytę ze swoją muzyką z filmu „Nausicaa of the Valley of the Wind” skomponował jeszcze ponad 40 innych ścieżek dźwiękowych. Do jego najsłynniejszych dzieł należą partytury do filmów „Księżniczka Mononoke”, „My Neighbor Totoro” w reżyserii Hayao Miyazakui czy „Hana-bi”, „Kikujiro” i wielu innych obrazów Takeshiego Kitano. Hisaishi zdobył wiele nagród w tym pięciokrotnie nagrodę Japońskiej Akademii Filmowej za najlepszą muzykę a także kilka Saturnów i L.A. Film Critics Association za najlepszą ścieżkę dźwiękową do obrazu „Howl’s Moving Castle”. Obecnie jest postrzegany za najbardziej wpływowego kompozytora w japońskim przemyśle filmowym.

Do ostatnich osiągnięć tego kompozytora należy między innymi wydanie ścieżek dźwiękowych z takich filmów jak „Brother”, „Spirited Away”, „Yamato” czy „Howl’s Moving Castle”. Dzięki tym dziełom Hisaishi zdobył międzynarodową sławę, która umożliwiła mu zrealizowanie kilku projektów poza granicami kraju. W 2001 roku został zatrudniony do napisania muzyki do francuskiego filmu „Tomcio Paluch”, a w roku 2005 skomponował muzykę do obrazu „Chinese Tall Story” wyprodukowanego w Hong Kongu. Na tym jednak nie skończyły się jego projekty zagraniczne. W roku 2005 został reżyserem muzycznym koreańskiej superprodukcji „Welcome to Dongmakgol”, która stała się kasowym przebojem w tym kraju. Dzięki swojej ścieżce dźwiękowej do tego obrazu Joe Hisaishi stał się pierwszym obcokrajowcem, który otrzymał koreańską nagrodę filmową MBC. W roku 2006 kompozytor otrzymał także zlecenie skomponowania muzyki do chińskiego obrazu „The Post-Modern Life of my Aunt”.

W ostatnich latach Joe Hisaishi wiele koncertował odwiedzając japońskie miasta i prezentując swój niezwykły repertuar zarówno w solowych recitalach fortepianowych, kameralnych zespołach, ale też z wielkimi orkiestrami. W roku 2002 został wydany jego solowy album pod tytułem „Encore”, który zawierał oryginalne kompozycje zaaranżowane na fortepian. Liczne występy sprawiły, że stał się jedną z najsławniejszych postaci w Japonii. W roku 2003 w końcu wydał długo oczekiwany album „Etude-a Wish to the Moon”. Następnie zorganizował serię unikalnych koncertów w japońskich miastach, podczas których grał na fortepianie w towarzystwie dziewięciu wiolonczelistów. W tym samym czasie dawał także liczne koncerty w Południowej Korei i Tajwanie.

Jako świetny dyrygent Joe Hisaishi przyjął propozycję posady głównego dyrektora New Japan Philharmonic World Dream Orchestra. W roku 2004 zorganizował pierwszą trasę koncertową tejże orkiestry, którą późnej jeszcze raz powtórzył. Rezultatem tego było nagranie dwóch koncertowych płyt – ostatnia z nich nosiła tytuł „American in Paris” (wydana w listopadzie 2005) i potwierdziła fascynację Hisaishiego muzyką amerykańską z twórczością George’a Gershwina na czele.

Joe Hisaishi jest nie tylko kompozytorem, dyrygentem, aranżerem i producentem, ale także reżyserem. W roku 2001 zadebiutował w tej roli kręcąc film „Quartet”, do którego scenariusz także sam napisał. Obraz ten został uznany za pierwszy japoński musical z prawdziwego zdarzenia a doceniono go także na Festiwalu Filmowym w Montrealu gdzie został wybrany najlepszym filmem zagranicznym.

Po tym jak Joe Hisaishi pracował jako dyrektor muzyczny przy ostatnim filmie Hayao Miyazaki – „Ruchomy zamek Hauru”, który osiągnął światowy sukces, zdołał nagrać jeszcze kilka albumów solowych. Ostatnim z nich jest „Asian X.T.C” wydany w październiku 2006 roku. Po jego ukazaniu się na rynku Joe Hisaishi ruszył w kolejną trasę koncertową po największych azjatyckich miastach, podczas której prezentował materiał właśnie z tego krążka.

Z twórczością tego kompozytora po raz pierwszy spotkałem się przy okazji filmu „Tomcio Paluch”. Płytę udało mi się kupić na jakiejś wyprzedaży i początkowo nie miałem zbyt wielkich oczekiwań co do niej. Jednak kiedy przesłuchałem kilka pierwszych kompozycji już wiedziałem, że Hisaishi będzie jednym z moich ulubionych kompozytorów. Jego muzyka posiada niesamowitą magię, która potrafi zauroczyć. Mimo iż można wyczuć tutaj wpływy kultury japońskiej, która przedziera się do niemal wszystkich kompozycji w postaci skali pentatonicznej, to tak naprawdę dzieła Hisaishi’ego bliższe są twórcom europejskim. Niezwykłe jest także wykorzystanie przez tego kompozytora sekcji smyczkowych, które charakteryzują się szczególną harmonią i rozmysłem. Hisaishi unika stosowania różnych ozdobników i wywijasów muzycznych charakterystycznych dla hollywoodzkich kompozytorów. Jego muzyka jest nadzwyczaj prosta i klarowna. Cała jej siła opiera się na pięknych motywach i świetnych aranżacjach.

Bardzo ciekawy jest także stosunek kompozytora do fortepianu. Instrument ten pojawia się niemal na wszystkich jego ścieżkach dźwiękowych. Sam kompozytor jest wytrawnym pianistą, który miał okazję koncertować w najznamienitszych salach koncertowych świata. Zawsze wykonuje partie fortepianowe na swoich soundtrackach osobiście. Jedyną wadą kompozytora jest trudność w pisaniu „złej” muzyki. Takiej która obrazuje w filmie sceny walki bądź bardziej dynamicznej akcji. Często stara się wtedy nadrabiać to zmianą formy muzycznej na czasami dość eksperymentalną. Generalnie jednak również w tych nowych formach kompozytor radzi sobie bardzo dobrze. Dowodem na to jest częste i bardzo pomysłowe używanie dźwięków generowanych elektronicznie, które stały się nieodzowne we współczesnej muzyce filmowej. Hisaishi’emu nie obce są także wszelkie rodzaje chórów i chórków, które także pojawiają się w najważniejszych momentach ścieżek dźwiękowych.

Autor: Łukasz Waligórski