Jan A.P. Kaczmarek jest aktualnie jednym z najbardziej cenionych kompozytorów muzyki filmowej. Mieszka i pracuje w Los Angeles, ale jego artystyczną drogę trudno porównać z karierami innych hollywoodzkich kompozytorów.
W młodości marzył o karierze dyplomaty i wybrał studia prawnicze. Kończył je ze świadomością pomyłki, wiedząc już, że dyplomacja w PRL-u nie miała wiele wspólnego z romantycznymi wzorami z młodzieńczych lektur. W poszukiwaniu własnej drogi życiowej ogromną rolę odegrały dla niego staże w awangardowym Teatrze Laboratorium Jerzego Grotowskiego. Dla przyszłego kompozytora był to przełom w myśleniu o sztuce.
Swoją karierę rozpoczął od pisania muzyki do spektakli awangardowego, zaangażowanego politycznie Teatru Ósmego Dnia, a później dla stworzonej przez siebie Orkiestry Ósmego Dnia. Koncertował z powodzeniem w całej Europie. W 1982 roku wyjechał na tournee do Stanów Zjednoczonych, gdzie nagrał, dla niezależnej wytwórni Flying Fish Records, swój debiutancki album „Music For The End”. Po latach sukcesów Orkiestry w kraju i w Europie oraz po nagraniu kolejnych płyt dla Savitor Records w 1989 roku Kaczmarek pozostał na stałe w USA. Pracował tam dla czołowych teatrów amerykańskich, co zaowocowało prestiżową nagrodą Drama Desk przyznaną przez nowojorskich krytyków za najlepszą muzykę teatralną roku do spektaklu Joanne Akalaitis „Tis Pity She’s a Whore” w Public Theatre / New York Shakespeare Festival 1992.
Jednak prawdziwe uznanie i sławę przyniosła kompozytorowi muzyka filmowa. Wśród wielu dzieł wyróżnić trzeba ścieżki do „Całkowitego zaćmienia”, „Placu Waszyngtona”, „Trzeciego cudu” Agnieszki Holland, „Aimee i Jaguar” Maxa Farberbocka, „Straconych dusz” Janusza Kamińskiego, „Qvo vadis” Jerzego Kawalerowicza, „Niewiernej” Adriana Lyne’a i ostatnio „Finding Neverland” Marca Forstera, z udziałem Johnny Deppa, Kate Winslet, Radhy Mitchell, Julie Christie i Dustina Hoffmana.
W 2002 roku Jan A.P. Kaczmarek otrzymał nominację do Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł za muzykę do „Qvo vadis”. W tym samym roku został również uhonorowany za całokształt twórczości Nagrodą Skrzydeł, przyznawaną przez Festiwal Polskich Filmów w Chicago dla polskich twórców o wybitnych osiągnięciach poza granicami kraju. Jego największym osiągnięciem do tej pory jest jednak otrzymanie Oscara za muzykę do filmu „Finding Neverland” oraz nominacje do nagród Grammy i Brit Awards.
Kompozytor ma także w dorobku reżyserię trzech produkcji multimedialnych: „Waiting for Halley’s Comet”, „One Man Symphony” i „Tower of Babel”.
Najnowszym projektem artysty jest powołanie fundacji Instytut Rozbitek, która wzorem i we współpracy z Sundance Institute prowadzić będzie projekty edukacyjne dla utalentowanych scenarzystów, reżyserów, kompozytorów, a także stworzy przestrzeń do produkcji filmowych, teatralnych i muzycznych. W 2006 działania te znajdą swoje miejsce na terenie zespołu pałacowo-parkowego Rozbitek (60 km od Poznania). Zabytkowy kompleks jest obecnie w stanie renowacji.
FILMOGRAFIA |
|
TYTUŁ FILMU |
ROK |
Hachi |
2009 |
The Visitor |
2008 |
Bracia Karamazov |
|
Wojna i Pokój |
2007 |
Hania |
|
Evening |
|
Kto nigdy nie żył |
2006 |
A Girl Like Me: The Gwen Araujo Story | |
Finding Neverland |
2004 |
A Soldier’s Girl |
2003 |
Unfaithful |
2002 |
Edges of the Lord |
2001 |
Jenseits |
|
Quo Vadis? |
|
Shot in the Heart |
|
Lost Souls |
2000 |
Aimee & Jaguar |
1999 |
Jak Najmniej Światla |
|
The Third Miracle |
|
Bliss |
1997 |
Washington Square |
|
Dead Girl |
1996 |
Felony |
|
California in Blue |
1995 |
Total Eclipse |
|
Desert Lunch |
1993 |
Doppelganger |
|
Empty Cradle |
|
The Gospel According to Harry |
|
White Marriage |
1992 |
Pale Blood |
1990 |
Do Domu |
1988 |
Playing the Blind |
1986 |
Na Wolność |
1985 |
Cień |
1984 |
0 komentarzy